Kediler, İslam tarihinde önemli bir yer tutan evcil hayvanlar arasında yer alır. Birçok kültürde sevgiyle karşılanan bu hayvanlar, dinimizce de değer taşır. Yaygın bir inanca göre, Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) kedisine “Müslüman” anlamına gelen “Ümmü’r-Rıbah” adı verilirdi. Bu isim, Müslümanların en çok sevdiği kadın ismidir.
Peygamber Efendimiz’in en meşhur kedileri arasında “Mahruse”, “Mahrusa” ve “Kitab” isimleriyle bilinenler de bulunur. Bu kedilerin isimleri arasında tam olarak hangisinin doğru olduğu konusunda görüş ayrılıkları olsa da, çoğunlukla “Mahruse” adı tercih edilir.
Rivayetlere göre, Peygamber Efendimiz’in kızı Zeyneb (r.a.)’in beslediği bir kediye “Mahruse” ismi verilmiştir. Zeyneb’in vefatının ardından bu kedi, uzun süre Zeyneb’in kardeşlerinde kaldı. Peygamberimizin torunları da bu kediyi besledi ve ona iyi baktı.
Peygamber Efendimiz’in zamanında kedilerin özel olarak beslenmesi ve bakılması teşvik edilmişti. Bu nedenle, onların isimleri de sıklıkla anılır hale geldi. Rivayetlere göre, kediler Peygamber Efendimiz’e (s.a.v.) su içtikleri kaplardan dolayı abdest alındığına dair haberler vermişlerdir. Bu sebeple, İslam kültüründe kedilere özel bir önem verilmiştir.
Kediler, İslam dininde pis olarak kabul edilmezler. Aksine, temiz varlıklar olarak kabul edilirler. Bu nedenle, Müslüman evlerinde sıkça rastlanan evcil hayvanları arasında yer alırlar. Peygamber Efendimiz’in kedilerine gösterdiği sevgi ve saygı, bugün bile kedilere karşı tutumumuzu belirleyen en önemli örneklerden biridir.